هر آنچه باید درباره تست شنوایی در کودکان بدانید

تست شنوایی در کودکان Hearing Tests یکی از رایج ترین انواع ارزیابی هایی است که برای غربالگری شنوایی کودک قبل از شروع مدرسه استفاده می شود. کودکانی که دچار مشکلات شنوایی هستند، برای شنیدن یا درک برخی از صداها با چالش روبرو می شوند. کم شنوایی در کودکان به دلایل مختلفی ایجاد می شود که با استفاده از تکنیک های مختلف تست شنوایی در کودکان قابل تشخیص است. بنابراین در این مقاله به بررسی انواع تست شنوایی در کودکان پرداخته ایم

مهم ترین دلایل کم شنوایی در کودکان

کودکان مبتلا به کم شنوایی، در شنیدن یا درک برخی یا همه صداها مشکل دارند. این وضعیت ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که در یکی از قسمت های دستگاه شنوایی اختلالی وجود داشته باشد. مهم ترین دلایل کم شنوایی در کودکان عبارتند از:

• مشکلات ساختاری دریک یا چند قسمت از گوش
• اختلال در عملکرد اعصابی که سیگنال های صوتی را از گوش به مغز می فرستند
• مشکل در بخشی از مغز که سیگنال های صوتی را درک می کند

در هر صورت، بروز کم شنوایی در کودکان ممکن است مشکلات فراوانی را در ارتباطات گفتاری، زبان، یادگیری و مهارت های اجتماعی ایجاد کند. به همین دلیل بررسی و سنجش شنوایی کودکان در بدو تولد و فواصل زمانی مشخص از اهمیت بسزایی برخوردار است.

بهترین زمان برای انجام تست شنوایی در کودکان

هر چه مشکلات شنوایی کودک زودتر و قبل از 6 ماهگی تشخیص داده شود، احتمال موفقیت آمیز بودن درمان نیز افزایش خواهد یافت. به همین دلیل است که هر نوزادی باید قبل از ترک بیمارستان یک آزمایش غربالگری شنوایی را پشت سر بگذارد.

بنابراین سنجش شنوایی کودک در سه هفته اول پس از تولد، از اهمیت بسزایی برخوردار است زیرا در صورت تشخیص کم شنوایی لازم است که کودک بلافاصله تحت درمان قرار گیرد.

آزمایش های غربالگری شنوایی معمولاً در فواصل سنی زیر انحام می شود:

• نوزادی ( پس از تولد)
• در سنین 3،4، 5، 6، 8 و 10 سال
• سال های پیش از نوجوانی
• سال های نوجوان

البته پزشکان در هر زمان دیگری که نگرانی خاصی در مورد شنوایی کودکان وجود داشته باشد، از تست شنوایی در کودکان استفاده خواهند کرد.

َآشنایی با انواع تست شنوایی در کودکان

در ادامه رایج ترین روشهای شنوایی سنجی در کودکان بیان شده است:

تمپانومتری

تمپانومتری، نشان می دهد که پرده گوش چقدر خوب حرکت می کند و نقش موثری در تشخیص مشکلات گوش میانی، مانند تجمع مایع پشت پرده گوش یا سوراخ شدن پرده گوش دارد.

در طول این آزمایش، پزشک نوک یک وسیله کوچک پلاستیکی را در گوش کودک قرار می دهد و صدای ملایمی از جریان هوا را به داخل مجرای گوش می فرستد. نتایج آزمایش بر روی نموداری به نام تمپانوگرام ظاهر می شود. شکل نمودار نحوه حرکت پرده گوش را نشان می دهد.

تست رفلکس عضلات گوش میانی (MEMR)

با شنیدن صدای بلند، عضله کوچکی در داخل گوش منقبض می شود. به این رفلکس عضله گوش میانی (MEMR) می گویند. این رفلکس به محافظت از گوش در برابر صداهای بلندی که ممکن است به گوش صدمه بزنند، کمک می کند. پزشکان بر اساس میزان عملکرد این رفلکس می توانند اطلاعات زیادی در مورد شنوایی کودک بدست آورند.

برای آزمایش MEMR، شنوایی شناس نوک لاستیکی نرم تمپانومتر را در مجرای گوش کودک قرار می دهد. یک دستگاه مخصوص یک سری صداهای بلند تولید می کند. دستگاه دیگری رفلکس عضله گوش میانی را ثبت می کند و مشخیص می شود که گوش کودک تا چه مقدار به صداهای اطراف واکنش نشان می دهد.

تست انتشارات آکوستیک (OAE)

گوش صداهای محیط را جمع آوری کرده و آنها را به پیام هایی تبدیل می کند که مغز می تواند درک کند. اما گاهی اوقات این پیام ها ممکن است به صورت ناهنجار یا به هم ریخته به مغز برسد.

هنگامی که این اتفاق می افتد، پزشکان با استفاد از تست OAE بررسی می کنند که  آیا حلزون گوش (ارگان شنوایی که پیام ها را ایجاد می کند) به درستی کار می کند یا خیر.

در طول آزمایش، شنوایی شناس گوشی های نرمی را به آرامی در هر مجرای گوش قرار می دهد. این گوشی های نوک فوم دار کوچک و انعطاف پذیری دارند. این هدفون صداهای بلند و پایینی تولید می کند.

سپس، دستگاه پاسخ ایجاد شده توسط سلول های مژکی بیرونی حلزون گوش را ثبت می کند. معمولاً بیمارستان ها از روش OAE برای غربالگری شنوایی نوزادان استفاده می کنند.

تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR)

تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (یا ABR) توانایی تشخیص مشکلات احتمالی در عصب شنوایی را دارد. عصب شنوایی همان رگ عصبی است که از  گوش به مغز منتهی می شود.

در طول آزمایش، شنوایی‌شناس گوشی‌های کوچکی را در کانال‌های گوش کودک و الکترودهای نرم (برچسب‌های حسگر کوچک) را در پشت گوش‌ها و روی پیشانی قرار می‌دهد. صداها و آهنگ های خاصی از طریق هدفون  ارسال می شوند. الکترودها  به صورت جامع واکنش عصب شنوایی و مغز را به  صداها اندازه گیری می کنند. معمولاً از این روش نیز برای غربالگری شنوایی نوزادان استفاده می شود.

آزمون پاسخ حالت پایدار شنوایی (ASSR)

شنوایی شناسان گاهی آزمایش ASSR را با (نه به جای) ABR انجام می دهند تا سطح کم شنوایی را بهتر درک کنند. برای انجام این آزمایش لازم است که کودک خواب باشد ویا به صورت مصنوعی به حالت خواب وارد شده باشد.

در طول آزمایش، صدا به کانال های گوش می رسد و یک کامپیوتر پاسخ مغز به صدا را دریافت و تحلیل می کند.

تست پتانسیل برانگیخته شنوایی مرکزی (CAEP)

تست CAEP به شنوایی شناس اجازه می دهد تا تشخیص دهد که آیا مسیرهای شنوایی از ساقه مغز تا قسمت شنوایی مغز (قشر شنوایی) همانطور که باید کار می کنند یا خیر.

در این آزمایش، از گوشی های ریز و الکترودهای کوچک (برچسب های حسگر) که در پشت گوش و روی پیشانی قرار می گیرند، استفاده می شود. این هدفون صداهای کلیک و بوق را با شکل های مختلف تولید می کند. الکترودها به صورت جامع واکنش عصب شنوایی و مغز را  به صداهای تولید شده اندازه گیری می کنند.

بنابراین، اگر به عنوان والدین و پرستار کودک مسئولیت نگهداری یک کودک را برعهده دارید لازم است که در فواصل زمانی معین، کودک را به مراکز شنوایی سنجی ببرید.

هر چه مشکلات شنوایی کودک زودتر تشخیص داده شود، احتمال موفقیت در برنامه های درمانی بیشتر خواهد بود. بنابراین در صورت مشاهده کوچکترین علائم کم شنوایی در کودکان این مشکل را با پزشک کودک در میان بگذارید.

شرکت پرستاری پرستار همراه الف یکی از معتبرترین مراکز ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل است که از سوابق درخشانی در این عرصه برخوردار می باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خدمات پرستار کودک، پرستار سالمند و پرستار بیمار درمنزل، با همکاران ما در واحد مشاوره تماس حاصل فرمایید.